Incompany Plantenfysiologie voor Dümmen Orange Group

Opdrachtgever Bert Kuyper is meer dan 36 jaar werkzaam voor Dümmen Orange. In 2005 emigreerde hij naar Afrika, waar hij onder andere in Tanzania een productielocatie opzette voor Kalanchoe. Samen met Tanzaniaanse mensen maakte hij het bedrijf daar groot. Eind 2014 stopte hij als managing director en werd hij adviseur voor de Dümmen Orange bedrijven in Tanzania, Ethiopie, Kenia en Uganda. Wij spraken hem over de opleiding en vroegen hem naar zijn ervaringen met de HAS tijdens het traject.

WAT IS HET BELANGRIJKSTE DAT DE OPLEIDING HEEFT OPGELEVERD?

“De grootste opbrengst van de cursus is geweest dat de deelnemers beduidend beter begrijpen hoe ze met hun planten moeten omgaan. Ze zijn pro-actiever geworden: ze kunnen maatregelen in een vroeg stadium nemen, waardoor problemen worden voorkomen. We hebben de talenten, ongeacht hun afkomst of achtergrond die in Afrika vaak beperkende factoren zijn, de kans gegeven om echt tot bloei te komen. De contacten tussen de cursisten zijn deels blijven bestaan. Een enkele cursist heeft de kennis ook over kunnen dragen naar anderen.”

WAT ZIJN JE ERVARINGEN MET HAS HOGESCHOOL ALS MAATWERKOPLEIDER?

“Als oud-HAS’er had ik HAS Hogeschool natuurlijk snel in scope. Ik heb ook naar andere partijen gekeken. De doorslag  gaf de theoretische kennis - zo’n cursus staat en valt met de kwaliteit van de docenten - en het feit dat er goed werd geluisterd naar onze wensen en behoeften. Het programma hebben we echt met elkaar samengesteld. Ook zijn de cursisten heel goed opgevangen in Nederland. Er was altijd iemand bereikbaar. Dat was erg prettig.”

NAAR WAT VOOR SOORT OPLEIDING WAS JE OP ZOEK?

“Ik heb een hele duidelijke visie over het opleiden van mensen en wat er voor nodig is om de sector hier een stap verder te brengen. Behalve teeltkennis heb ik inmiddels ook behoorlijk wat ervaring opgebouwd met teeltmanagement en bedrijfsvoering in dit deel van de wereld.”

“De bedrijfsvoering is hier heel anders dan in Europa. Je hebt te maken met interculturele aspecten. Ook word je geconfronteerd met pover educatiesysteem. Mensen kunnen jaren werken bij een teler, zonder echte plantenkennis te hebben.”

“Mijn uitgangspunt was een universele opleiding die bruikbaar was voor alle productie bedrijven in Afrika en Centraal Amerika. Ik ben dus teruggegaan naar de basis. Mensen die de productie leiden, moeten weten hoe een plant groeit. Het werd een opleiding plantenfysiologie voor teeltmanagers of andere direct aan de teelt gelieerde beslissers. Een hoog instapniveau dus. De beste vijf deelnemers mochten daarna een verdiepingscursus bemesting volgen.”

WAT WILDE JE MET DE OPLEIDING BEREIKEN?

“Het belangrijkste dat ik met de opleiding wilde bereiken, was de mensen die fundamentele beslissingen nemen, te leren waaróm ze die maatregelen moeten nemen. Omdat teeltmanagers dit vaak niet weten, wordt de teelt vooral reactief aangestuurd. Deze opleiding leert ze om onafhankelijk beslissingen te nemen, op hun eigen kennis te vertrouwen. Dat maakt ze sterkere, verantwoordelijkere bedrijfsleiders.”

“Naast het vergroten van kennis, had de opleiding nog een tweede doel. We wilden een netwerk ontwikkelen, mensen met elkaar in verbinding brengen. De kwekers hier hebben allemaal te maken met soortgelijke problemen. Dus als ze elkaar kennen, kunnen ze elkaar helpen. Dat heeft ook met vertrouwen te maken, een vreemde zullen ze niet gauw vertellen wat er mis gaat. Het ultieme doel was om een vorm van kenniscirculatie op gang te brengen. Kwekers die de kennis overbrengen op hun eigen medewerkers.”

HOE ZAG DE OPLEIDING ER PRECIES UIT?

“De basiscursus bestond uit drie modules verspreid over anderhalf jaar. De groep ging bij aanvang van elke module een week naar Nederland voor theorielessen op de HAS en bedrijfsbezoeken bij Nederlandse telers. Vervolgens reisden ze terug naar Centraal Afrika om het geleerde in hun bedrijf toe te passen. Omdat ze werkten met groepsopdrachten, onderhielden de deelnemers ook intensief contact met elkaar in de periodes dat ze niet in Nederland waren. De vijf beste cursisten volgden na afloop een cursus die 100% gericht was op bemesting.”